Het is haar derde poging dus het is ontzettend spannend of er iets van komt. We hopen het van harte, ook een vogel moet toch frustratie voelen als ie weken lang fanatiek op eieren zit zonder dat er jonkies tevoorschijn komen.

Dit voorjaar begon 'ons' steenuiltje in de kast die in een boom in het geitenweitje staat. In dezelfde kast waar ze vorig haar haar drie jongen grootbracht, samen met het weesje uit Bunne waarvan de moeder zich had doodgevlogen tegen een ruit.  Dat ze uit de drie kasten die het paar tot haar beschikking heeft dezelfde behuizing koos om te gaan broeden verbaasde ons niet. Maar wat een teleurstelling toen bij de nestcontrole door Sarah en Martijn de vogel gevlogen was. En haar twee eitjes kapot en leeg in en onder de kast lagen. Een marter? Een eekhoorn? Of misschien de onervarenheid van een jonge vogel? Want of het dezelfde is als eerder weten we niet, de ouders zijn ongeringd. 

Ze bleek, met de man samen naar de nestkast verhuisd die achter de boerderij hier tegenover staat. Ook daar had ze alweer twee eieren geproduceerd. Weer twee weken later, en dat was eind mei opnieuw controle en gek genoeg weer hetzelfde resultaat. Twee lege kapotte eierschalen en geen uil meer te bekennen.

Het is een raadsel wat er gebeurd is. Maar we klampen ons vast aan het "drie keer is scheepsrecht" - gezegde. Want nu zit ze op de in onze ogen veiligste plek die er is. In de door Martijn eigenhandig getimmerde kast -zeg maar gerust 'villa'- in de appelboom direct achter de stookhut en dus bij onze achterdeur. Waar wij en onze honden voortdurend rondlopen. En waar marters -als dat al de boosdoeners zijn- zich dus niet snel zullen vertonen, althans overdag. 't Is in elk geval een doorzetter en ze zit nu in elk geval al drie weken fanatiek te broeden op drie eitjes. Uiterlijk volgende week moeten de kuikens -if there- tevoorschijn komen. Wij hopen en duimen....

De kerkuilvrouw heeft -denken we- haar broedsel ergens in de buurt ondergebracht. Jammer dat we dat niet via de webcam kunnen volgen. Maar dagelijks slaapt de man in zijn kast in onze schuur en er gaat geen dag voorbij dat we er niet naar kijken: het is en blijft fantastisch om zo'n vogel onderdak te hebben.

En dat geldt net zo voor de boerenzwaluwtjes die dit jaar heel laat zijn aan- en op gang gekomen. Maar deze week zijn er toch kleintjes uit de minuscule en gestippelde eitjes gekomen, de ouders hebben hun snavels er vol aan! De deur van de geitenstal naar de schuur moet dus nadrukkelijk dicht blijven. Want uilen en zwaluwen......

Het is 2011 en voorjaar! De sneeuwklokjes en crocussen bloeien. De vogels buiten laten zich weer volop horen en we zien in de tuin de geelgors, groenling, roodborst, mezen, mussen en wat niet al druk in de weer. De nestkasten aan de bomen worden gevuld met plukjes schapenwol, uitgeborstelde hondenharen en kippendons, naast alle ‘natuurlijke’ materialen als strootjes, takjes etc. De boerenzwaluwen zijn in aantocht. En de kippen hebben hun foerageergebied weer uitgebreid tot ver achter in het land van de buren - en trakteren ons dagelijks weer op de lekkerste eitjes die we kennen.

De steenuiltjes laten zich zo nu en dan horen. Een van de twee kasten op ons erf is vervangen door een prachtige nieuwe, eigenhandig gebouwd door Sarah en Martijn. Een 5-sterren villa dus!

En de kerkuilen paren dat het een lieve lust is. ’s Morgens rond 7 uur komen ze thuis en brengen snavelend, parend en slapend de dag door om na elkaar in de schemering weer te vertrekken. Vaak blijven ze dan eerst nog wat in de schuur rondhangen voordat ze naar buiten gaan. Voor wat betreft de muizenconsumptie zijn ze de afgelopen maanden flink beconcurreerd door de zes katten die hierachter hebben gelogeerd.  Maar die vertrekken binnenkort. Aan muizen overigens geen tekort, de boer hier even verder treft het koppel geregeld in z'n stal waar het naar zijn zeggen wemelt van de muisjes.

We wachten in spanning af wat de uilen dit jaar gaan doen. Welke kast gaan de steenuiltjes kiezen om hun kroost in groot te brengen? En minstens zo spannend: zal de kerkuil dit jaar haar eitjes in de kast in onze schuur gaan uitbroeden? Dat deed ze in 2010, toen we nog geen camera hadden en we het viertal kuikens alleen bij het ringen hebben gezien. Vorig jaar was de camera geinstalleerd en waren ze ook in de paartijd hier in de schuur samen aktief maar is het kroost elders uitgebroed en groot gebracht. Waar weten we niet. Natuurlijk hopen we vurig dat ze ons dit jaar wel laten meegenieten. We hopen en wachten vol spanning af.

Het grut in de geitenwei groeit en bloeit. Dat mogen we opmaken uit het lawaai dat 's avonds vanuit de steenuilenkast wordt geproduceerd. Gisteravond laat hebben we een tijdje staan luisteren en kijken. Niet tot genoegen van de ouders van wie er een op afstand onophoudelijk kreten liet horen die we vertaalden in zoiets als "opzouten daar ja!" De andere ouder wipte intussen de nestkast in en uit alsof we niet bestonden.

Rond de kast hebben we op de grond enkele stukken pijp en dakpannen neergelegd. Mocht een van de kleintjes bij het verkennen van de omgeving van een tak vallen -en dat schijnt geen zeldzaamheid te zijn- dan kan ie daarin of -onder kruipen en is daarmee een iets minder gemakkelijke prooi voor andere roofvogels of katten. Zoals het goede ouders betaamt blijven zij ook voor deze 'ontspoorde' kinderen zorgen.

Gisteren is officieel de zomer begonnen. Dat was voor de vier jonge zwaluwen het moment om hun nestje in de geitenstal te verlaten. De hele dag hebben we ouders en kinderen rondom de boerderij en laag boven de wei rondjes zien vliegen. Bij het binnenhalen van de ezels zagen we ze gisteravond alle vier weer in het nestje zitten. Een wonder op zich dat ze dat is gelukt want ze puilen er helemaal uit.

Jodokus de kerkuil slaapt tegenwoordig weer dagelijks thuis. Heeft hij elders vrouw en kroost? Een partner hebben we sinds eind mei niet meer gezien. Hoe dan ook, zo'n 'huis-uil' is maar wat gezellig!

De kerkuilen komen en gaan, vaak één alleen, soms met z’n tweeën en wordt er gepaard.  We zien ’t aan en wachten af. Maar de steenuiltjes geven volop leven in de brouwerij. Tot vorige week waren er drie jonkies en een ei. Toen wij na een weekje weg maandag thuis kwamen waren er vier (!) jonkies en een ei. Martijn en Sarah hadden tijdens onze afwezigheid een stiefkindje uit Bunne bezorgd, waarvan de moeder zich had doodgevlogen tegen een raam. De kleine stief was ongeveer even oud als ons trio dus was ’t de moeite van ’t proberen meer dan waard.

Dinsdagavond zou volgens afspraak alles geringd worden – en zou dus ook blijken of het stiefsteentje het gered had tussen en met haar nieuwe familie. Wat een spannend moment! Ook naburige uilenliefhebbers, waaronder de mensen uit Bunne van de doodgevlogen moeder stonden erom heen toen Martijn de deksel van de nestkast optilde om het jonge broed in een tas naar beneden te halen. Wat we allemaal zo vurig hoopten was uitgekomen: vier levendige kuikens, allemaal ongeveer even zwaar (1 x 160 gram, 3 x 130 gram), allemaal gezond en fit.  

Onder leiding van oude-rot in ’t ring-vak Koen Vogt zijn ze geringd, gewogen, opgemeten en natuurlijk door ons allemaal even vastgehouden en gefotografeerd. Net op het moment dat ze in de tas aan de arm van Martijn weer op weg waren naar hun huis in de boom begon het te hozen.  Dus hebben we binnen het feestje verder gevierd.  Waarbij het nog lang heel gezellig werd!

Ons uilenpaar -als het al steeds hetzelfde paar is, wie zal 't zeggen?- gedraagt zich tamelijk onvoorspelbaar. de man komt regelmatig in de kast, slaapt er geregeld overdag, en in de meeste gevallen in z'n eentje. tot afgelopen dinsdagnacht (25 mei) als hij rond middernacht in grote opwinding binnenkomt en even later op zijn stampvoeten en blazen de vrouw verschijnt die zich meteen aanbiedt. er wordt twee keer gepaard. een paar uur later tuimelen de twee bijna tegelijk naar binnen en wordt er in een uur tijd maar liefst vijf keer achter elkaar gepaard. het is dus voorjaar, dat weten we zeker. maar illusies over binnenkort broeden blijken voorbarig want vervolgens blijft het drie nachten stil en is er geen uil te bekennen. tot vrijdagavond: daar is ie weer! alleen. en vandaag slaapt en poetst hij zichzelf dat het een lieve lust is. we wachten af en genieten toch wel.

Intussen vliegen de boerenzwaluw-ouders af en aan om hun kroost in de geitenstal van voedsel te voorzien. en hopen we dat 't in de steenuilenkast buiten ook voorspoedig gaat. nog een weekje of twee en de kleinen daar kunnen worden geringd, dan weten we meer.